is dat nou ZO erg?

"Het plan waarmee minister Edith Schippers (Volksgezondheid) mensen meer inspraak wil geven bij hun zorgverzekeraar loopt vertraging op" De Minister wil eerst e.e.a juridisch laten toetsen. Als reactie daarop wordt vanuit de cliëntenorganisaties aangedrongen op versnelde wetgeving rondom (mede)zeggenschap.

Tegelijkertijd zien we grote vertragingen bij het aanpassen van de WMCZ.

Is dat nou zo erg?

 

Nou, eigenlijk niet

Het is niet zo slecht gesteld met wettelijke regelingen van de zeggenschap van cliënten, want de huidige wetgeving biedt een keur aan regelingen die invloed hebben op de zeggenschap van cliënten.

De rechten van de individuele cliënt zijn in de Wet Geneeskundige Behandelingsovereenkomst beschreven.  En zowel in de Wet langdurige zorg als in de Wet maatschappelijke ondersteuning wordt bepaald dat zorgplannen in overleg met cliënten tot stand dienen te komen. Waar mogelijk dient een cliënt zijn eigen ideeën over zorg kenbaar te kunnen maken en als dat nodig is krijgt hij daarbij ondersteuning. In de Wet medezeggenschap cliënten zorginstellingen wordt de positie van de cliëntenraad beschreven en de wet geeft cliëntenraden behoorlijk wat instrumenten om echt invloed uit te oefenen.

Als er klachten zijn, biedt de nieuwe Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg uitkomst. En als het hem allemaal niet bevalt kan de individuele cliënt altijd nog veranderen van verzekeraar.

 

Op papier …

Je zou kunnen zeggen dat die zeggenschap van cliënten heel aardig is geregeld. Natuurlijk, alles kan altijd beter en er zal ongetwijfeld nog gewerkt kunnen worden aan finetuning, een nét iets betere formulering, iets ruimere omschrijving van bevoegdheden, maar al met al zijn dat veranderingen in de marge.

Op papier kan het niet zo heel erg veel beter.

 

Maar in de praktijk …

In de praktijk echter ziet het er anders uit. Enerzijds horen we een roep om betere en meer rechten voor cliënten, cliëntenraden, verzekerden, klagers, professionals etc. etc. Anderzijds zien we rechten, die wél zijn omschreven, in onvoldoende mate worden gebruikt.

Hoe vaak wordt de onafhankelijke cliëntondersteuner ingeschakeld?

Worden (potentiële) cliënten gewezen op zaken als cliëntondersteuning, inbreng in zorgplan en bijvoorbeeld toestemmingsvereiste?

Wat gebeurt er als cliëntenraad en zorgaanbieder het niet met elkaar eens zijn? Vindt er dan echt een gesprek plaats? Wordt de kwestie voorgelegd aan de Commissie van Vertrouwenslieden? Hoeveel zaken behandelt de Landelijke Commissie Vertrouwenslieden op jaarbasis?

In de praktijk zien we dat er onvoldoende gebruik wordt gemaakt van de positie die cliënten nu al op grond van de huidige wetgeving hebben.

 

Waar gaat het eigenlijk om

Als het gaat om vergroting van zeggenschap van cliënten gaat het er vooral om dat zij die zeggenschap opeisen. Het gaat erom dat cliënten kunnen vertellen hoe hun zorg eruit moet zien en dat zij over voldoende vertrouwen beschikken, om dat naar voren te brengen.

Het gaat om cliënten (raden) die weten wat er speelt en wat ze willen (visie) en die doen wat nodig is om dat voor elkaar te krijgen (initiatief).

Wacht niet op betere wetgeving, want de huidige biedt daar al voldoende steun voor.