Terug van Vakantie

Middaghitte

Siësta.

Ergens in het dal de kerkklok.

Twee keer, nee drie.

Stukje watermeloen

Briesje.

 

Dat zijn niet de momenten waarop je aan de wijziging van de Wet medezeggenschap cliënten zorginstellingen zit te denken. Wat kan het op zo’n moment schelen dat de huidige tekst de positie van de raad sterker maakt, maar de kansen op juridische ondersteuning (als dat nodig is) kleiner?

Waarom druk maken over het verschil tussen medezeggenschap en inspraak?

En hoe zat het ook alweer met locale en centrale raden?

Om maar een paar dingen te noemen.

 

Tóch maar wel …

Vanaf een Spaans terras is het iets onbetekenends, zo’n wetswijzigingetje.

Maar je kan niet eeuwig in Spanje blijven rondhangen. We zijn weer thuis!

En natuurlijk zijn er ook hier zaken die veel belangrijker zijn. Maar de positie van cliëntenraden in de zorg,  júist in een tijd dat er ontzettend veel beweging in die zorg is, is toch wel iets om je druk over te maken.

 

Werk aan de winkel

Werk aan de winkel dus. Werken aan medezeggenschap die ertoe doet.

Dus:

Cliëntenraden léggen “de rauwe werkelijkheid” op tafel van de manager of de bestuurder.

De cliëntenraad speelt een echte rol in kwaliteitsverbetering .

De cliëntenraad benoemt de belangen van cliënten komt daarvoor op.

De cliëntenraad is aantrekkelijk en heeft wervingskracht.

De cliëntenraad heeft een eigen idee over wat goede zorg is en laat dat zien in zijn voorstellen.

De cliëntenraad vindt een evenwicht tussen formaliteiten en de inhoud.

 

Toekomstproof

Werk aan de winkel dus. Werken aan medezeggenschap die toekomstproof is.

Ik heb daar wel wat ideeën over en ik ga graag met u daarover in gesprek.

Interesse?

Stuur een mail naar w.eggens@zeggenschap.nu

Aan de slag!