Kwaliteit verpleeghuiszorg, ruimte voor ambitieuze aanbieders

 

Doe een voorstel, dat én de positie van de cliënt versterkt én de ruimte voor de professional vergroot. Dat is de vraag / opdracht / uitdaging van staatssecretaris Van Rijn aan aanbieders van verpleegzorg.

 

Het lijkt een tegenstelling: versterken van de positie van de cliënt én vergroten van de ruimte van de professional. Waar gaat het over als we het hebben over versterking van de positie van de een en vergroting van de ruimte van de professional?

 

Bij versterking van de positie van de cliënt denk ik vooral aan dat de cliënt de ruimte krijgt zijn wensen en behoeften te verwoorden en erop kan rekenen dat al het mogelijke gedaan wordt om daaraan tegemoet te komen. Verder dient er rekening te worden gehouden met het gegeven dat mensen veranderen en dat dus ook hun wensen en behoeften mettertijd veranderen. Dat kan langzaam, maar ook van de ene op de andere dag gaan.

Bij de ruimte, die de professional krijgt, denk ik aan het vergroten van mogelijkheden voor hulpverleners om op basis van eigen kennis, inzicht en intuïtie zorg te verlenen, die op dat moment gepast is. Dat betekent ook dat verleende zorg van moment tot moment en van dag tot dag kan verschillen. Ik denk dan ook aan het verkleinen van de verantwoordingsdruk die op professionals rust. Ik denk overigens niet aan het afschaffen ervan. Bij ruimte voor de professional denk ik vooral aan vertrouwen op de deskundigheid van de professional.

Met zo’n invulling is er geen sprake meer van een tegenstelling.

 

Kortom, het gaat om projecten die het mogelijk moeten maken dat professionals op basis van de vertrouwen aan de slag gaan met de vraag van de cliënt.

Als ik het goed lees, dan betekent dat in mijn ogen dat voorstellen zullen gaan in de richting van:

• Cliënt wordt in de gelegenheid gesteld zijn wensen / behoeften kenbaar te maken
• Cliënt bepaalt
• Beslisruimte professional maximaal. Althans: de beslisruimte in de zorg voor zijn/haar cliënt
• Ruimte voor intuïtie, pluis-niet-pluis-gevoel, de onderbuik
• Afwezigheid van invuloefeningen
• Verantwoording minimaal. Althans: teruggebracht tot een aanvaardbaar niveau voor de professional, maar zo dat collega’s en leiding inzicht blijft houden.
• Doen waar je goed in bent, wat heb je nodig om je werk met plezier te doen
• Wat heb je nodig om met plezier hier te wonen / zorg te krijgen

Ik zie in het vernieuwingsprogramma een reële mogelijkheid om te komen tot een manier van werken in de zorg, die leidt tot een  grotere tevredenheid van cliënten en tot een grotere tevredenheid onder professionals over de uitoefening van hun vak. Werkwijzen die leiden tot efficiëntere inzet medewerkers en wellicht zelfs wel kostenbeheersing!

Volgens mij is er ruimte voor projecten als:

• De startvraag aan cliënten stellen. Project waarin alle medewerkers bij het begin van elk contact vragen “wat kan ik voor u doen om ervoor te zorgen dat u hier met plezier verblijft?”
• De startvraag aan medewerkers stellen. Project waarin alle medewerkers met regelmaat de vraag voorgelegd krijgen: “wat hebben jullie nodig om je vak met plezier uit te oefenen?”
• Het witte zorgplan. Werken zonder format! Het zorgleefplan dat nader ingevuld moeten worden wordt vervangen door een leeg vel papier, dat samen met de cliënt wordt beschreven.
• Ontwikkeling van een norm voor de minimale hoeveelheid papier, wat is wel en wat is niet nodig
• Cliëntenzelfbestuur, cliënten besluiten zelf over de inrichting van en het leven op hun afdeling/huiskamer/kleinschalige locatie. Natuurlijk hebben we het dan niet over de professionele uitoefening van het vak.
• Cliëntgestuurde teams, een beetje als hierboven, maar dan aansluitend bij de huidige mode.
• Werken zonder kwaliteitssysteem, maar op basis van vertrouwen in de professionele deskundigheid

En als er nog meer "out of the box' gedacht wordt, zijn er natuurlijk nog veel meer projecten mogelijk!