20 jaar Wet medezeggenschap cliënten zorginstellingen

 

Vandaag is het precies 20 jaar geleden dat de Wmcz van kracht werd.

Op 27 februari 1996 nam de Eerste Kamer het wetsvoorstel aan. Op 29 februari 1996 werd de wet in het Staatsblad geplaatst. Daarmee kwam een eind aan ruim 20 jaar voorbereiding en voortijdig gesneuvelde wetsvoorstellen. Eindelijk was medezeggenschap van cliënten wettelijk geregeld.

 

Dat is een felicitatie waard.

En na 20 jaar floreren de cliëntenraden nog altijd. Elke instelling heeft een cliëntenraad. Natuurlijk zijn er cliëntenraden, die beter functioneren dan andere raden, maar je kunt toch wel stellen medezeggenschap van cliënten stevig wortel heeft geschoten in de zorgsector.

 

Voldoet de wet?

Dat is een vraag die met enige regelmaat aan de orde komt. Als je kijkt naar het aantal pogingen dat is ondernomen om de wet bij te stellen of te vervangen door andere of betere wetgeving, lijkt het antwoord op die vraag nee te zijn.

De huidige wet zou onvoldoende zijn toegesneden op de huidige ontwikkelingen in de zorg, de wet zou de cliëntenraden onvoldoende bevoegdheden geven en de wet ontbeert een goede financiële regeling.

Dat mag allemaal zo zijn, maar tegelijkertijd worden de grenzen van de wet nauwelijks opgezocht. Het aantal rechtszaken in de afgelopen 20 jaar rondom de Wmcz is te tellen op de vingers van één hand. Het aantal zaken dat de Landelijke Commissie Vertrouwenslieden op jaarbasis behandelt, is niet veel groter.

In ieder geval heeft de Wet er wel toe geleid dat elke zorginstelling over een cliëntenraad beschikt. Dat betekent dat in elke instelling de bestuurder met de cliënt rond de tafel zit en dat er wordt gesproken over beleid en de invloed daarvan op cliënten.

Dus wat mij krijgt de vraag of de wet voldoet een voorzichtig ja als antwoord.

 

Valt er dan niks te verbeteren?

Ja natuurlijk.

Alles kan altijd beter. Denk eens aan het tijdstip waarop cliëntenraden worden ingeschakeld bij beleidsvorming. Dat kan veel eerder. Denk eens aan de adviesprocedures die gevolgd worden, die kunnen veel strakker. En waarom krijgen veel raden van die gesloten adviesvragen, waarop ze alleen met ja of nee kunnen antwoorden? Waarom niet eens gestart met een open vraag (wat, wie, hoe)?

Natuurlijk, het contact tussen cliëntenraad en achterban kan ook beter. En anders dan veel raden denken, zijn daar nog wel mogelijkheden voor.

En raden hóeven niet per se te wachten tot een adviesvraag, voordat ze in actie komen….

Er valt van alles te verbeteren. Die verbeteringen hebben niets te maken met het wijzigen van de wet, maar hebben alles te maken met de vraag hoe wij vorm geven aan de huidige medezeggenschap (binnen de grenzen van de huidige wetgeving).

 

Feest

Het is prima dat er een wet is die medezeggenschap regelt. En met horten en stoten gaat het in de praktijk best aardig. Alle reden dus voor een bescheiden feestje.

De komende maanden zal Zeggenschap.nu op verschillende manieren aandacht geven aan het 20-jarig bestaan van de Wmcz. Ik houd u op de hoogte.

 

Informatie

En natuurlijk ga ik graag in gesprek over verbetermogelijkheden.

Interesse? Laat het weten!